Eindelijk mag iedereen het weten!
Wat een reis was dit! En het moeilijkste van allemaal? Mijn mond houden tegen collega’s en relaties.
Ruim een jaar geleden startte de reis met de eerste gesprekken. Met Mike en Patrick (aandeelhouders van Lindenhaeghe) had ik een etentje waarin de vraag werd gesteld ‘is het niet voor beide bedrijven beter om samen te gaan?’. Vanuit bestuurlijke verantwoordelijkheid, waar ook heilige huisjes besproken moesten kunnen worden. We doen immers veel hetzelfde en wat we niet beide doen, daar heeft de ander juist behoefte aan. We ontwikkelen bijvoorbeeld beide Wft-opleidingsmateriaal maar waar Hoffelijk een hele IT-afdeling heeft, heeft Lindenhaeghe juist weer een eigen opleidings- en examenlocatie mét trainers die klassikaal onderwijs verzorgen. Er is dus synergie te behalen (die we trouwens omzetten in extra investeringen in kwaliteit) én we zijn sterk complementair.
Achter de schermen
Na een verkennend inhoudelijk gesprek begon, zoals we dat binnen Hoffelijk noemden, ‘Visie 2025’. Wat een opgave was het om dat binnenskamers te houden! Enthousiast over iets zijn, maar het niet kunnen vertellen… Gelukkig wél tegen de collega’s van directie en al snel een aantal stakeholders per afdeling.
Samen met hen is er inmiddels al zeven maanden hard gewerkt aan de integratie. Ik stuurde drie bedrijven aan (Hoffelijk, Lindenhaeghe en het nieuwe Lindenhaeghe waar ook al mensen speciaal voor waren aangenomen), zonder dat de meeste mensen dat doorhadden. Natuurlijk waren de andere collega’s ook nieuwsgierig, maar was de algemene houding ‘we weten dat je het al lastig zat vindt je mond te moeten houden dus we maken het niet erger door ernaar te vragen. We horen het wel als het kan’. Wat was dát fijn! Bedankt toppers!
Interne communicatie
Vervolgens konden we medio september stapsgewijs beginnen met iedereen inlichten. Beginnend met een twintigtal Lindenhaeghe-collega’s die een afvaardiging zijn van iedere afdeling. We hadden een zaal afgehuurd bij Van der Valk en ik was er vroeg. De ene na de andere collega van Lindenhaeghe kwam binnen, zag mij zitten en wist eigenlijk al genoeg. Ik maakte een praatje en toen we compleet waren nam Ewald het woord. ‘Wesley is hier natuurlijk niet voor niets, verheugd kan ik jullie mededelen dat we fuseren met Hoffelijk’. Er viel zichtbaar een last van zijn schouders af, hij had immers dezelfde geheimhouding moeten betrachten voor zijn team, als ik voor het mijne. Ik keek nu nog meer uit naar de week erop waarin ik de boodschap ging brengen richting een afvaardiging van Hoffelijk. Dezelfde formule: bijeenkomen in Van der Valk en ze een hele dag meenemen in de reis, belangrijkste uitgangspunten en vervolgens met elkaar in gesprek over wat het voor hen betekent, voor hun team, de organisatie, voor klanten en welke gevoelens er leefden.
Ook bij mij viel er nu een enorme last van mijn schouders. Een last die je eigenlijk pas voelt als hij weg is. Maar we waren er nog niet. Dus de volgende ochtend lichtte Ewald aan de Bilthoven-zijde de rest van de medewerkers in en ik aan de Rotterdam-zijde. Om vervolgens in de middag al digitaal samen te komen met het nieuwe Lindenhaeghe en meegenomen te worden in de gezamenlijke visie en de belangrijkste besluiten. Zo zat iedereen direct met zijn nieuwe collega’s in een call, terwijl ze nog een beetje moesten bijkomen van het nieuws eerder die dag. Om vervolgens bij de borrels in Bilthoven of Rotterdam bij te praten over wat er vandaag nou eigenlijk allemaal gebeurd en gezegd was. Een rollercoaster van emoties, maar wél direct duidelijkheid. Om die duidelijkheid nog te versterken was ik de volgende dag in Bilthoven om met medewerkers een half uur per persoon in te gaan op hun persoonlijke ideeën en gevoelens en wat de fusie betekent voor hun werkzaamheden. En zo een paar dagen achter elkaar, zodat ik al snel iedereen een keer had gesproken. Ze hoorden ook direct dat er al maanden gewerkt was aan een gezamenlijk personeelsweekend, dus die datum konden ze ook al direct in hun agenda zetten.
Samen aan de slag
De afgelopen weken bouwden we samen verder aan een betere financiële dienstverlening met een groter team, een rijkere propositie en nog steeds een sterke cultuur en visie. Het was een feest van herkenning. Uit sessies met het MT en een waardenonderzoek van Lindenhaeghe bleek dat zij, misschien in iets andere bewoordingen, voor dezelfde kernwaarden staan als wij. Collega’s van de verschillende teams werden samengevoegd en gingen vol energie aan de slag. En als kers op de taart gingen we gezamenlijk op personeelsweekend. Supergaaf! Eén ding kon niet: mijn gezicht beneden bij de opleidingslokalen in Bilthoven laten zien. Want een directeur van Hoffelijk die in Bilthoven rondloopt en zich daar thuis voelt, dat is lastig uit te leggen. Daarnaast bleef het lastig om relaties niet tevens alvast mee te nemen in de plannen. Om nog maar niet te praten over de versprekingen. In de ogen van de klant gebruik je dan ineens de naam van een concurrent alsof het je eigen bedrijf is. Ach ja, ‘waar het hart van volloopt’, zullen we achteraf maar zeggen.
Eindelijk!
Maar nu mag iedereen het weten! Iedereen intern weet hoe en wat en dus is het de hoogste tijd om klanten en andere relaties mee te nemen in al onze plannen. Achteraf weet ik het zeker: ondanks dat alles in zo’n fusie complex is en energie kost, was het zwaarste toch wel mijn mond houden. Blij dat ik dat niet meer hoef te doen en jullie vanaf nu deelgenoot kan gaan maken van het nieuwe Lindenhaeghe!
